En dan zit het busje vast in de greppel…

Goedemorgen allemaal!

Wat gaat de tijd toch hard, we hebben er alweer een werkweek opzitten. Nu denk je toch, met een week werken is het de moeite niet om een verhaaltje te schrijven want veel boeiends maak je dan ook niet mee… Maar we bewijzen maar weer het tegendeel:

De week begon lekker rustig en vloog gelukkig ook snel voorbij. De eerste dagen heeft Ron nog bij mij in de tuin gewerkt en zo was het dus een lekkere grote Nederlandse club.
Donderdagavond is hier het uitgaansleven dan alweer begonnen! We hadden gehoord over een pool-room die hier vlakbij zit waar het op donderdag altijd stervens druk is en op vrijdag en zaterdag is er niemand. Tja, die moeten we dan natuurlijk wel even uitproberen op donderdag! Wij (Eric, Dennis, Tim, Job, Ron en ik) dus daarheen met in ons hoofd een rustige avond poolen. Bleek het een enorme discotheek te zijn met een live-band en een stuk of 30 pooltafels waar we ineens geen interesse meer in hadden. Was erg gezellig, en voordat we thuis waren was het onbedoeld dus ook al half 3. (niet aan te raden als je er de ochtend erna er om kwart over 5 uit moet..)

Vrijdagochtend was iedereen dan dus ook erg vrolijk, was niemand moe en had ook niemand een ochtendhumeur ;)

Vrijdagmiddag zijn we nog even naar de Mac geweest om te internetten en erna was het alweer verzameltijd bij Tim en Job thuis. We zouden namelijk gaan vergaderen wat we van het weekend zouden doen. Ron en ik waren een beetje erg moe en wilden hierna gaan slapen, terwijl de rest nog van plan was nu écht te gaan poolen bij de pool-room. Wij stappen dus in ons busje om naar onze ‘camping’ te gaan, en daar begonnen de problemen…

Bij het oprijlaantje naar Job en Tim’s huis zitten aan beide kanten van de weg vrij diepe greppels. Als je een beetje normaal instuurt is er niks aan de hand. Bij ons ging het dus even ietsje anders, aangezien je daar ook bergje op moet en Toullah nog wel eens even laat gas geeft. Wij reden dus netjes achteruit, tot het moment dat we weer vooruit gingen rijden en Ron volop gas gaf maar Toullah hem nét even niet op tijd pakte. Hup, handrem erop dus. En toen gleed de bus nog een stukje naar achter, zo met de 2 achterwielen en het rechter voorwiel in de greppel (je ziet het, het is nog een enorme greppel ook). Nouja, nog geen stress want dan denk je, we duwen gewoon even met z’n alle, maar heuveltje op is dat makkelijker gezegd dan gedaan. De wielen groeven zich alleen maar dieper in. Opzoek naar een plank dan maar zodat de wielen weer grip kregen. Dennis en Job zijn toen naar de dichtstbijzijnde farm gelopen, maar daar konden ze geen plank vinden, alleen een ladder. Dat maar proberen dan. Met z’n 5en die bus aan 1 kant opgetild en de ladder eronder gelegd. Het beginnetje ging best goed en hij reed dan ook een klein stukje de goot uit, maar daarna verloor die z’n grip, begon de band wel erg hard te draaien, en kwam er ook een aardige rookwolk uit. We hebben gewoon echt álles geprobeerd maar het was allemaal tevergeefs. Gelukkig mochten we het matras eruit trekken en op de grond gaan liggen bij Tim en Job in huis, terwijl zij hun tocht verder zette naar de pool-room. Ik natuurlijk wel een beetje in de stress want erg lekker slaap je niet terwijl je bus half op de oprit staat en half in de greppel met een ladder onder de wielen…

Vanmorgen dus even aan Tim (de baas van de tuin die boven Tim en Job woont) gevraagd of die een sleepkabel heeft. Hij wist het niet zeker maar we moesten maar even op de farm gaan kijken. Heel toevallig lag daar een sleeptouw, heel toevallig zag de buurman ons hannissen en bood hij aan met zijn sterke auto ons even uit de greppel te trekken, waardoor heel toevallig alle problemen binnen 5 minuten gefixed waren. Heb je dan de halve nacht voor wakker gelegen ;)
De auto is ongedeerd gebleven, alleen de linker achterband heeft een beetje slijtage opgelopen door op die ladder rond te spinnen. Maargoed, achteraf kunnen we erom lachen! Enigszins.

Toen we de auto eindelijk weer hadden zijn we nog even naar de wasserette geweest om alle tuinkleren te wassen. Die hangen nu te drogen terwijl ik dit typ en Ron de olie aan het bijvullen is. Dadelijk gaan we naar een winkelcentrum hier vlakbij en vanavond gaan we misschien nog wel stappen. Morgen is er een heel groot gratis festival in St. Kilda wat enorm leuk blijkt te zijn en daar gaan we dus morgen misschien naartoe als het weer een beetje goed is (het is nu al 2 dagen regenachtig en rond de 23 graden, ijskoud dus!)

Jullie zullen het misschien niet verwachten, maar morgen zijn we ook al precies op de helft van de trip! 3 maanden voorbij, 3 maanden nog te gaan!

Tot ‘t volgende verhaal! Xxx Ron en Jessica