Nieuw gastgezin!

Hier zijn we weer! Ons 3de stukje in 2010 alweer. En nog steeds bij Mount White.

Jawel, de REGO-sticker is nog steeds niet binnen. Hij is nu al een week op de post maar dat is al veel minder erg dan dat we het eerst vonden. We hebben namelijk een GEWELDIG logeeradres.

Vrijdag:
Nadat we voor de zoveelste keer afscheid hadden genomen van Colin en Marilyn (geweldig leuke mensen die klusjes deden op de camping) en de bazin van de camping, Louise, dachten we dat we eindelijk de REGO in ontvangst konden nemen. Dit bij Sem, in Sydney. Maar voor de zoveelste keer waren we voor niks richting Sydney gegaan en dus ’s middags weer terug op de camping.
Nadat we onderweg vanuit Sydney nog langs Berowra Waters zijn gegaan. Een meer/rivier met allemaal bootjes en een kleine haven. Leuk om even gezien te hebben. Vooral het stuntelen van sommige mensen om hun boot op de trailer te krijgen. Leedvermaak is ook vermaak…

’s Middags dus weer terug op de camping, dit tot groot genoegen van Colin en Marilyn. Ja ik weet het, leedvermaak is ook vermaak;). Die al hadden gezegd dat we terug zouden komen omdat we telkens al terug kwamen.

Zaterdag:
Zaterdag zijn we naar Terigal Beach geweest omdat het heerlijk weer was. Lekker afgekoeld in de zee ondanks dat het onder het zeewier zat. Verder niet veel bijzonders gedaan behalve de was drogen en wat boodschappen gedaan.

Zondag;
Zijn we richting Copacabana gegaan. Een rijke luis dorpje aan de kust met een prachtig strand met lekkere golven.
De rotsen aan weerskanten van het strand waren geweldig om te zien en aan een kant kon je ook langs de klif en de zee lopen. Erg gaaf om te zien. Verder hebben we ook deze dag lekker rustig gehouden.

Maandag:
Op maandag morgen dachten we dan echt dat de REGO binnen zou komen in Sydney. Dus namen we weer afscheid van iedereen.
Louise was zo aardig om ons een kopje thee bij haar thuis aan te bieden zodat we daar konden wachten op bericht van Sem. Zodat we niet voor niks de stad in zouden rijden.
Het smsje van Sem was negatief, geen REGO. Dus bleven we nog wat langer bij Louise. We hadden het erover dat we dan maandagnacht toch weer op de camping zouden staan.
Dit vond ze toch wel weer zielig voor ons en ze bood ons aan om bij haar te slapen. In haar dochters slaapkamer. Dat zagen wij wel zitten natuurlijk. Een heerlijk comfortabel normaal bed. In plaats van ons dunne schuimmatrasje in Toullah. (Haar dochter basketballt in Chigago dus haar kamer was leeg).
Het zat ons eindelijk mee. Want de zaterdagnacht hadden we al gratis gekregen op de camping en de zondagnacht voor de halve prijs. En nu slapen we alweer twee nachten bij Louise in haar huis. Echt helemaal super!

Maandagochtend, bij een kopje thee, hadden we het zo over Australië en Nederland en over van alles en nog wat tot Louise besloot een Barbie(BBQ) te geven die avond. En ongeveer de groenteboer leeg te kopen met exotisch groente en fruit. En ik kan je vertellen dat we heel wat lekkere en rare dingen geprobeerd hebben.
De fruitschaal was echt enorm groot. (zie de foto) en dat was nog maar de helft van al het fruit dat ze had. Daarnaast hadden we nog een aardappelschotel, verschillende stukken steak en een uitgebreide salade. Als verrassing kwamen Colin en Marilyn ook mee eten wat er voor zorgde dat het een gezellige boel werd. Helemaal leuk.
Na rond half 11 klaar te zijn met het eten en drinken van bier en sparkling wine gingen Colin en Marilyn naar huis en wij, dood moe als dat we waren, snel naar dat heerlijke bed.

Ik kan je vertellen, in tijden niet zo lekker geslapen!
De volgende ochtend hadden we een heerlijk ontbijt met de overblijfselen van de vorige avond.
Dinsdag was het dus nu en deze dag zijn we naar de Australian Reptile Park geweest. Hier dichtbij. Erg leuk, kleinschalig dierentuintje vol met shows met dieren. Zo kon je knuffelen met koala’s en pythons. Werden er voedershows gegeven bij tasmanian devils, aligators, salt water crocodils en nog veel meer.
Ook liep er een reuzenschildpad rond en die was echt heel gaaf om te zien. Ook kangaroo’s en emoe’s liepen vrij rond door het park.
Jessica was ook erg onder de indruk van de vogels die in het park te bezichtigen waren. Maar de vogels van die hier rond vliegen zijn misschien nog wel mooier. Met hier bedoel ik rond het huis. Zie bijlage 1;)
Na de reptielen wel gezien te hebben en zowat bezweken te zijn door de warmte (38 graden) zijn we maar snel richting Terigal Beach vertrokken. Nu was het strand en de zee nog meer vergeven van de zeewier maar we hadden de afkoeling echt even nodig. Na een korte duik weer snel richting Louise. Die ook deze avond weer heerlijk voor ons heeft gekookt.
Larry, de man van Louise, kwam terug van een werktrip in Queensland en die zat ook vol met reisverhalen. Erg leuke mensen en super gastvrij.

Vandaag is het woensdag en houden we een rustig dagje. We zitten nu op de veranda in de schaduw met een kat naast ons, twee honden onder ons en de paarden in de wei om het huis heen. Oja, en Colin op de grasmaaier. Die vent is echt gek, maar super aardig.

Vanacht zullen we weer bij Louise slapen in de hoop dat we vandaag goed bericht krijgen uit Sydney. Zodat we morgen vroeg de reis kunnen beginnen naar het zuiden.

Bijlage 1:
Hier boven op de berg, Mount White, zit een Stud Farm. Dat betekend dat daar paarden worden gekweekt. Niet zomaar paarden. Racepaarden in dit geval. De man bovenop de berg heeft voor $50 miljoen aan paardjes staan. Niet lullig ofzo. Ook bezit hij een eigen biermerk, winnen zijn paarden belangrijke races en is hij een bekend gezicht in Australië. Daarnaast heeft hij ook een vogelkooi. Met de afmeting van 150m bij 100m en 4m hoog. Aardig de moeite dus. Zeker als je weet dat die vogels daarin uit heel de wereld komen en sommige een lullige 50.000 dollar kosten.
Die vogels vliegen hier dus vrij rond. Je snapt wel dat het aardig de moeite is om die te zien. Heel veel goede foto’s kunnen we er niet van maken omdat ze niet heel dichtbij komen.
(Sorry Martin, we kunnen je misschien wel zijn adres geven;))
Helaas hebben we ook nog geen rondleiding gekregen op de farm, maar ja daar zal die vast ook niet op zitten te wachten.
Nog een grappig iets. Larry en Louise kennen de man achter Hungry Jacks.
Nu denk je, leuk, leuk, maar wat is dat Hungry Jacks dan? Hungry Jacks is de Australische vorm van Burger King. Oooooooooowwwww…
Een man met veel centen dus.
En hij heeft Louise en Larry aangeboden om een tijdje op zijn jacht in Europa te verblijven. Een jacht met 15 man crew. Een nacht op dit jacht kost je $100.000. Jammer dat wij Jack (de eigenaar van Hungry Jacks) niet kennen. Ik bedoel, terug naar Europa gaan we toch;).

Wij genieten hier lekker verder van de dik 30 graden, en de vogels;),

Xxx Jessica en Ron