Fraser Island

Zo, het is alweer een week geleden dat jullie jaloers op ons konden worden door de zeiltocht.
In dit verslag kunnen jullie dat op onze Fraser Islandtoer;).

Na dus bij de Bundaberg Rum fabriek de self-guided-tour gedaan te hebben waren we eigelijk een beetje teleurgesteld. Voor $10 dollar meer hadden we een tour door de fabriek kunnen doen maar daar voelde we toen niet zoveel voor. Na de self-guided-tour waren we dus welgeteld een half uur verder. Dat viel dus een beetje tegen. Dus snel naar de bar en aan de rum. Je mocht per persoon 2 soorten rum of rum varianten proberen. Dat was dan wel weer leuk. Jammer genoeg kon ik, Ron, er niet teveel van genieten aangezien het 11 uur in de ochtend was en we nog een aantal uurtjes moesten rijden.

Op weg naar Hervey Bay dus. Bij het informatiecentrum aangekomen werden we doorgestuurd naar een hostel met een camping erbij. Daar aangekomen werden we erg enthousiast ontvangen door de manager. Al snel stonden we dan op het grasveld bij het hostel. Erg mooi, schoon en veel jonge mensen natuurlijk. Een super zwembad met spa (die we niet gebruikt hebben;)) en gratis ontbijt (wat we wel gebruikt hebben;)).
We hebben ook gelijk bij de receptie toen onze trip naar Fraser Island geboekt. Een 3daagse/2nachten guided-tour (ja nu wel guided, je weet maar nooit wat je mist;)). Zondag zat al vol en dat kwam eigenlijk nog goed uit ook. Er moest namelijk gewassen en gepakt worden.
Maandagochtend moesten we klaar staan voor de bus om kwart voor 8. Heerlijk dat het gratis ontbijt er was. Aanschuiven en lepelen! Heerlijk weer een normale melk, met cornflakes.
Na door het busje opgehaald te zijn werden we naar de in-checkbalie gebracht van de tour-operator. Daar werden we op een grotere bus gezet en na een uur zaten we op de veerboot richting Fraser Island. We werden niet heel veel vrolijker tijdens deze trip want we zagen allemaal mensen op de boot waar we liever niet mee in de off-road bus wilden zitten.
Aangekomen op Fraser Island werden we naar een café aan het strand gestuurd voor de eerste briefing en werden alle namen gecontroleerd. Helaas zaten sommige mensen van de boot bij ons in de bus…
We werden dus van harte verwelkomd door Damian, onze tour-guide voor de 3 dagen.
Een erg enthousiaste man met leuke verhalen, humor en een jonge geest. Dat kwam dan weer goed uit want de gemiddelde leeftijd lag misschien net onder de 25. Feesten dus!
Na in de off-roadbus te zijn gestapt begon de reis. Die begon gelijk goed met ‘de rollercoaster’, een erg hobbelige steile weg omhoog. De sfeer zat er wel gelijk goed in.
Op weg naar Lake Basin. Een klein meer met spierwit zand en helblauw water. Dit begon erg goed! Toen zijn we naar een picknickplaats gegaan waar Damian een super lunch tevoorschijn toverden. Er was genoeg voor iedereen en het smaakte dan ook super. Heerlijk je eigen broodje gezond bouwen. Daarna reden we door naar Lake McKenzie. Dit was een veel groter meer maar met dezelfde opbouw. Prachtig wit strand en super mooi blauw helder water. Echt adembenemend. Zeker omdat we prachtig weer hadden! In dit meer mochten we dan ook lekker twee uur zwemmen. Intussen had Damian voor ons afternoon-tea met muffins en koekjes klaar gezet. Ook dit was waanzinnig lekker. Tijdens ons kopje thee kwamen er ook nog drie Guanna’s langs. Zoek ze op zou ik zeggen want ze lijken op een kruising tussen een slang en hagedis.
Damian bleef ons ook waarschuwen om geen rommel achter te laten omdat dingo’s het dan op eten en zo gewend raken aan mensen. Iets wat niet is wat je wilt. Terug in de bus (waar een krat stond voor met appels, sinasappels en mueslirepen) reden we naar onze slaapplaats.
Een ruime lodge met vijf kamers. Iedere kamer weer met vier bedden. Wij hadden een lodge samen met een stelletje uit Brisbane. Met zijn vieren in de kamer, en in de lodge. Wat het lekker rustig maakten. Ons hoorde je dan ook niet klagen.
Van half 7 tot 8 was er een buffet-dinner. Pasta. Als of we zelf nog niet genoeg pasta aten;). Toch was het erg lekker en was er ook ruim genoeg. Drinken, sla en andere dingetjes voor erbij was allemaal gratis en ook dat smaakt dan natuurlijk erg goed!
Daarna zijn we nog even terug gegaan naar de lodge om te douchen en ons klaar te maken voor Happy Hour! Het belangrijkste uurtje in de Cool Dingo Bar. In de bus hadden we al twee Amerikaanse gozers ontmoet waar we het erg goed mee konden vinden. Happy Hour hebben we dus ook met hun gevierd. Ten samen met nog een aantal Amerikanen, twee Engelsen en twee Duitsers.
Al met al een geslaagde avond. Redelijk vroeg naar bed, want om 8 uur moesten we alweer in de bus zitten om op weg te gaan.’

’s Ochtends dan ook vroeg ons bed uit voor het ontbijt. Ook dit als buffet. Erg lekkere toast met kaas, tomaten met basilicum uit de oven en roerei.
Ook de cornflakes met melk werden natuurlijk niet overgeslagen!
Om 8 uur gingen we dan weer op weg. Weer over ‘de rollercoaster’ naar het Maheno Shipwreck. Een schip dat door een cyclone in 1935 aangespoeld is en sindsdien aan het wegrotten is. Kort daarvoor kregen we nog de kans om over Fraser Island heen te vliegen. Door met een vliegtuig van het strand op te stijgen en daarop ook weer te landen.
$70 dollar moest het kosten. Achteraf bleek dus voor ongeveer 5 minuten. Gelukkig dat wij geen geld bij ons hadden;).
Na het schip zijn we door gereden naar Indian Head. Een rotsformatie op het strand en in de zee. Vanuit hier hadden we een mooi uitzicht over de ruwe zee en over een groot deel van Fraser Island.
De manier om trouwens zo snel mogelijk van onder aan het eiland naar bovenaan te komen is door met de off-roadbus 80km/h over het strand te scheuren. Best een leuke ervaring!
Na Indian Head zijn we naar de Champagne Pools gegaan. Een door rotsengevormd ‘zwembad’ naast de ocean die gevuld werd door kolkende golven. Erg leuk om in te zwemmen. Ook omdat er om je heen behoorlijk wat vissen zwommen. Ook was dit het enige veilige zeewater waar je in kon zwemmen. De rest zat namelijk vol met haaien.
Na lekker gezwommen te hebben had Damian al weer lunch klaar gezet. Wraps met kip en sla en kaas en alles wat je maar wilde. Echt super lekker en super vullend. Afvallen op dit eiland waar zo weinig is zou je toch niet mee vallen.
Na de lunch weer op weg. Naar de Eli Creek. Een zoetwaterbron die een riviertje vormden naar de zee toe. Erg helder ook weer en best leuk om door heen te lopen. Terug bij de bus aangekomen was er een vrouwtjes-dingo de buurt aan het verkennen op zoek naar eten.
Graatmager die beesten. Maar geef ze geen vinger, want ze nemen je hele hand! …of arm of wat je ook maar missen kan. Wel was het erg indrukwekkend om de dingo zo haar gang te zien gaan.
In de tussentijd was het alweer tijd voor afternoon-tea. Weer met muffins en koekjes. Er werd te goed voor ons gezorgd.
Na weer volgegeten te zijn hadden we nog een korte stop bij de Pinnacles. Een rots gevormd door verschillende lagen zand die samengeperst waren door moeder natuur. Best grappig om te zien.
Daarna weer terug naar de Cool Dingo Lodge. Lekker douchen en avondeten. Mexicaanse avond. Weer wraps met gehakt, bruine bonen en nog veel meer. Weer veelste goed. Misschien moesten we hier dan maar gaan wonen?
Ook deze avond was het weer gezellig. Iets vroeger naar bed en ook iets vroeger er weer uit.
We moesten onze tas namelijk vroeg inleveren. Die zouden we in Hervey Bay pas weer zien.
Weer om 8 uur vertrok de bus. Voor een relax dagje. Zoals Damian ons wist te vertellen. De groep was gehalveerd. Dit omdat de andere helft maar voor 2 dagen had geboekt. Losers! ;)
We gingen dus op weg naar Lake Wabby. Het enigste meer met groen water. Dit omdat het zand de rivier afgesneden had en al het water op dezelfde plek bleef zitten. Dit had er wel voor gezorgd dat het meer vol met schildpadden en cat-fish zat. Schildpadden hebben we niet gezien maar de cat-fish zwom om je benen heen. Andere kleine visjes aten de dode huidcellen van je voeten af. Wat een raar gevoel.
Het zand dat Lake Wabby ieder jaar 1 m kleiner maakte kwam van een sandblow. Een enorme zandduin die telkens verder werd geblazen.
Het meer was de moeite waard maar we moesten wel 40 min heen en 40 min terug lopen naar het meer. In de hete zon. Rustdag Damian? Bij de bus aangekomen snel wat water gedronken en toen zijn we op weg gegaan naar Lake Birrabeen. Dit meer leek erg op Lake McKenzie maar dan met veel minder mensen. Heerlijk water en heerlijk helder. Damian had de afternoon-tea al weer klaar staan en het was dus weer eten geblazen. Voor de laatste keer helaas.
Na het meer zijn we namelijk richting de haven gegaan om daar de veerboot terug naar de bus te pakken.
Terug in het hostel hebben we nog gegeten met een Engels stelletje en twee Amerikaanse meiden. Later kwamen er nog twee Duitsers bij en hebben we nog een biertje gedronken. Toen vroeg naar bed want we wilden de volgende dag naar Brisbane.
Dit om de auto te laten keuren voor de Road Worthy Certificate. Een soort APKtest voordat je hem mag verkopen.
Wij dus heel slim eerst de garage gebeld in Brisbane. Die had pas tijd na woensdag, en het was donderdag. Dat schoot dus niet op. Hij gaf ons een ander nummer voor een andere garage. Ook pas na woensdag. De moed zakte ons alweer in de schoenen.
Dan maar naar de receptie. Misschien hebben die een idee waar het kan in Hervey Bay.
Na een half uurtje waren we op weg naar de garage die ons aangeraden werd.
Na hem gevonden te hebben stapten we naar binnen. Staat er een Pool achter de balie…
Maar de RWCtest kon die dag nog gedaan worden. Dat kwam ons goed uit. Of we om 12 uur terug wilden komen met de auto. Geen probleem.
Na de auto bij de garage gebracht te hebben en hun de test gedaan te hebben liepen we richting het kantoor. We kwamen de monteur tegen die de test had gedaan en we vroegen hoe het was gegaan. Helemaal niet goed, wiste deze vriend ons te vertellen. Wij met het lood in onze schoenen het kantoor in. Nou de auto haalde de test niet. De olie moest bijgevuld worden (wisten we al), het knipperlicht had vervanging nodig, en het interieurlampje deed het niet en ook de ruitenwissers waren versleten. Tot nu toe viel het nog mee. Die stomme kleine dingetjes. Als dat alles is! Maar helaas. Iets aan de vering moest ook vervangen worden. Vier dingen bij de vering, in totaal 440 dollar. Maar omdat onze lieve vriend Pools was en geen normaal woord Engels kon behalve ‘relax’ en ‘everyone is in a rush’ werden wij er niet veel vrolijker en wijzer van.
Hij zou de dingen bestellen en dan kon het vrijdagochtend gemaakt worden. Anders zou de auto de test niet halen. Er zat dus weinig anders op dan het te laten maken.
Onze vriend zou gelijk de 45 dollar kostende ‘dingen’ bestellen. Bleken ze ineens 65 dollar te kosten, de onderste. De bovenste 110. O, er waren dus een boven en onder met de dingen die vervangen moesten worden…
Al met al zagen wij al onze spaarcentjes in Toullah verdwijnen. Wij dus maar weer terug naar het hostel. Snel beginnen met koken want het wordt steeds eerder donker.
Ja hoor, is het gas op. Het zit ons ook niet mee. Gelukkig was er een keuken in het hostel en hebben we daar verder ons maaltje kunnen koken.
Snel naar bed. Om 8 uur werden we namelijk weer verwacht bij de garage.

Wij dus snel de ochtend erop naar de garage. Om kwart voor 8 waren we er. En pas om kwart over 9 ging Toullah op de brug. Ja, we hielden het goed in de gaten want straks betalen we een uurloon van hier tot Amsterdam. Daar hadden we geen trek in, en Polen zijn niet te vertrouwen. Zeker niet als ze Nederland maar niks vinden. Dat had onze vriend ons namelijk ook al lief medegedeeld.
Uiteindelijk zijn we dus om 11 uur de garage binnen gegaan. We hadden geen geduld volgens de Pool. Ze waren nog aan het wachten op een onderdeel. Als dat maar niet verrekend wordt in de manuren. We zagen namelijk al een rekening van 1000 dollar voor ons hoofd drijven.
Na een kwarttier werden we gebeld. Alles was gemaakt. En dat voor 600 dollar. Het viel ons allemaal weer een beetje mee. Toch koste het nog genoeg. Volgens de rekening, die wel Engels kan, zijn de ball joints vervangen. Als ik het goed heb zijn die ervoor om de vering zelf op zijn plek te houden.
Eindelijk op weg naar Brisbane. Daar lukte het ons dan vervolgens niet om een normale camping te vinden. Uiteindelijk toch nog wat gevonden. Wat een minder prettige daagjes zo.
Na zonnneschijn komt keiharde onweer dus blijkbaar;). Als we nu maar snel de auto verkopen.
Iemand interesse?;)

Lieve kusjes van de nu geldloze Jessica en Ron! ;)