De zeiltocht

Hey!

Jullie zijn vast benieuwd naar hoe deze luxe-cruise was? Erg gezellig kan ik jullie vertellen.

Zondag om 3 uur ’s middags moesten we ons in de haven melden. Daar werden we opgehaald door Jenn. Zij zou onze host zijn voor de komende dagen. Na alle bagage in een kar gezet te hebben begonnen we richting de boot te lopen.
Deze hadden we ’s ochtends al in de haven zien liggen en toen viel deze een beetje tegen omdat er vlak naast een giga-jacht lag. Maar hoe dichterbij we kwamen, hoe leuker het werd.
Op de boot werden we verwelkomd door Greg, de kapitein. Waarschijnlijk een van de meest gestoorde schippers ooit. Verder bestond de crew uit Björn (1ste bootshulp), Phil (duikinstructeur) en Shereen (kok).
We werden in de lobby verwelkomd met een safety-briefing. Altijd interessant… zeker als het wordt gegeven door Greg.;) One-liner na one-liner kwamen we door de briefing heen. Al snel na de briefing werd de tocht naar het eerste eiland ingezet.
Wij nog in de lobby waren ondertussen aan de praat geraakt met een jong Duits stel en een Schots stel van in de 30. Leuk dat schotse accent;).

[Passagiersamenstelling]
- Wij;)
- Duits stelletje, zelfde leeftijd als ons
- Duits stel, ergens eind 20
- Schots stel, ergens in de 30
- 2 Ierse meiden + een engelse, begin 20
- 3 Amerikaanse FBI-agenten, 2 rond de eind 50, 1 was 30
- Engels stel, net getrouwd, eind 20
- Engels stel, verloofd op de boot, begin 30.

Nadat alle koffers naar de kamers waren gebracht door Björn nam Jenn ons per kamer en leidde ons rond de boot. Wij waren natuurlijk als laatste. De kamer verraste ons. Wij hadden namelijk te horen gekregen dat we 2 eenpersoonsbedden zouden hebben. Maar hadden we gewoon een tweepersoonsbed. Dat was een goed begin. Alleen zat onze douche buiten de kamer. Een aparte douche was het ook. De kraan stond boven de wasbak dus je moest heel scheef douchen. En terwijl je dan zo scheef stond de douchen spoelde je gelijk de wc-pot af.
Na snel de kamer rond gekeken te hebben gingen we weer naar boven de rest even ontmoeten en de boot verder verkennen.
Deze eerste avond was iedereen een beetje zeeziek. Ondanks dat het een aardig grote boot was rolde hij behoorlijk en niemand van ons was nou echt een zeeheld.
Toen het eten kwam ging het gelukkig een stukje beter. We waren voor anker gegaan in een (wat later bleek) prachtige baai. Op het moment dat wij er aankwamen was de zon al ondergegaan. Het eten was echt waanzinnig goed. Wat het precies was weet niemand want op het bord stonden niets anders dan culinaire hoogstaande woorden. Iets met barrimundi (vis). Wat maakte het ook uit. Het was namelijk erg lekker. Ook kregen we een glas champagne van de boot. Nooit verkeerd en dit was ook nog eens een heel goede champagne.
Omdat iedereen een beetje beïnvloed was door de golven werd het al vroeg bedtijd. De volgende morgen zou het ontbijt ook weer om 8 uur klaarstaan.

Na een prima nacht gehad te hebben stonden we om half 8 op het achterdek. De twee Amerikanen waren er ook al en ook Greg kwam er later bij. Hij vertelde ons dat we in een baai stonden vol met schildpadden. Het was de broeiplek voor 6 van de 7 soorten schildpadden op de wereld. Wij zelf zagen er helaas maar eentje. Voor de google fanatiekelingen, de baai was naast Tonque Point in de Whitsundays.
Na het ontbijt genuttigd te hebben, wat bestond uit scrambled eggs, moesten we ons klaar gaan maken voor een ochtendje strand.
Door Jenn werden we het strand opgenomen en liepen we naar een uitkijk over Hills Inlet. Iedereen kent die foto wel. Bij laagtij wordt het prachtige witte zand zichtbaar onder de blauwe zee. Bij ons was het helaas hoogtij. Niet zoveel te zien dus. Daarna gingen we naar het strand met het fijnste zand ter wereld. :Lekker hoor, het gaat overal zitten;). Ook hadden we een stingersuit meegekregen. Deze moesten we aantrekken als we gingen zwemmen. Dit om de kans te verkleinen dat we werden gestoken door de box-jellyfish of de Irunkji kwal. Beide dodelijk als ze niet behandeld worden. Erg fijn idee dus om in rond te zwemmen;).
Toch hebben we de duik gewaagd. Het water was heerlijk verkoelend en erg zout.
Rond 12 uur gingen we terug naar de boot. Daar stond na korte tijd al weer de lunch voor ons klaar. Iets met Thai curry en garnalen en kip. Erg lekker, en pittig.
Tijdens de lunch was Greg alweer begonnen met naar het volgende punt te varen. Ben de naam van deze baai even vergeten…
Op de eerste dag had Phil (duikinstructeur) ons al gevraagd wie er wilden gaan duiken. Hij had ons al papieren laten invullen over onze gezondheid enz. Op de tweede dag zou het dan zover zijn. We zouden gaan duiken, en onze eerste duik zou dan gelijk in een van de 7 wereld wonderen zijn. Geen slecht begin.
Alleen nam hij eerst de gekwalificeerde duikers mee. In de tussentijd konden wij gaan snorkelen. Door de cycloon was de zichtbaarheid onder water nog niet erg goed en met snorkelen moesten we dan ook echt bovenop het koraal en de vissen zwemmen om ze goed te zien. Toch was het erg de moeite.
Na een poosje kwamen de duikers terug. Erg tevreden waren ze niet. De zichtbaarheid was zo slecht dat ze elkaar waren kwijtgeraakt. Ook hadden ze daardoor niet veel vissen of koraal gezien.
Dit bracht ons erg aan het twijfelen om te gaan duiken. Erg fijn gevoel is het natuurlijk niet dat je je instructeur in de gaten moet houden en niet op de omgeving kan letten.
’s Avonds aten we heerlijke gevulde kip en ook het toetje was flink de moeite waard!

De volgende morgen was weer om 8 uur ontbijt. We waren nog in dezelfde baai en daar bleven we de ochtend. Wie wilde duiken kon duiken, wie wilde snorkelen kon snorkelen en wie wilde kajakken kon kajakken. Door het hoge tij, van 4 meter, was er nu nog minder van het koraal te zien. Dus na een uur gesnorkeld te hebben en erg teleurgesteld te zijn, zijn we in de kajak gestapt. Dit was erg grappig. Zeker omdat wij harder gingen dan Björn in zijn motorbootje.
Na dat alles wisten we zeker dat we niet meer gingen duiken. Als je met snorkelen al niks kon zien. Wat dan wel met duiken?
Greg had al weer de boot naar de volgende baai gestuurd. Ook hier gingen we snorkelen. Hier was het echt fantastisch prachtig. Je zwom echt tussen de vissen zoals je dat alleen op Discovery Channel ziet. Hier hebben Jessica en ik ons dan ook het langst vermaakt. We waren de laatste om weer op de boot te stappen.
Nu was ik toch wel een beetje jaloers geworden op de duikers. Wat zouden die wel niet zien?
Wat bleek, niet veel meer. En snorkelen was gratis en duiken $200,- voor 2 duiken.
Leuk zo je geld besparen.
Ook nu was het eten weer fantastisch. We kregen een heerlijk biefstukje op een radijstoast of zoiets;). Het toetje was nog beter. Vanille-pudding met passievruchtijs.
Alles van het eten was zelfgemaakt en dat proefde je;).
’s Avonds was het bar gezellig. Omdat het de laatste avond was had iedereen zin om er een feestje van te maken. Jenn maakte een filmpje met haar iPod om de andere crew af te troeven en te laten zien hoe gezellig het wel niet was. Wat werd er gegild. Erg grappig en de sfeer werd er nog beter op. Neil, van het Engelse stel had zijn vriendin op het voordek ten huwelijk gevraagd. Dit deed de sfeer natuurlijk nog meer goed! De champagne ging open en iedereen was wild enthousiast. Na een poosje kwamen alle iPods te voorschijn en speelde iedereen zijn favoriete muziek af. Xavier Rudd viel erg in de smaak. Voor het spellen van de naam werd erg grappig. R-U-DD? Vraag dat maar in het Engels aan het volgende meisje wat je tegenkomt Marcel!
De volgende morgen was dan al weer erg vroeg. Half 8 ontbijt. Het laatste ontbijt. Iedereen vond het toch wel jammer dat het voorbij was. De groep was erg gezellig.
Na op het land afscheid van iedereen genomen te hebben vervolgde wij onze reis richting een camping met platypus. Na twee uur gereden te hebben kwamen we dan aan bij de weg die naar de camping zou moeten leiden. Overspoeld… het enigste wat er overheen kon was een 4x4. En dat is Thoullah niet.
Wij verder gekeken waar we dan de nacht zouden spenderen. Want alles was nog ver rijden. Dan maar naar Mackay. Terug naar de kust. Op de terugweg reden we op een andere weg met een gangetje van 100. En zagen we dat de weg voor ons weer overspoeld was. Leuk die floodways. Deze was dik 50 cm onderwater. Vol op de rem dus. Weten we gelijk dat die ook werken. Via een omweg kwamen we veilig in Mackay aan. Snel naar de camping. Het jammere van op het land zijn is dat de muggen ook weer terug zijn. Die hadden we niet op de boot. Het zat ons ook niet mee.

De volgende dag plankgas richting Rocky (Rockhampton). Op naar de camping waar we de vorige keer ook hadden gestaan. Gelukkig nog plek en niet duurder (met Pasen in de aankomst). Kwamen we terug uit het zwembad op de camping was onze picknicktafel in beslag genomen door 6 surfdudes, uit Nederland. Klote ventjes;).

Ook gister zijn we netjes aan de snelheidslimiet houdend naar Bundaberg gereden. Het plaatsje van de beste en bekendste rum en gingerbeer van Australië.
Alles was al dicht vanwege Goede Vrijdag, maar toch hebben we voor weinig een leuke camping kunnen vinden.
Vandaag gaan we dus naar de Bundaberg Rum fabriek.
Daarna naar Hervey Bay. De vertrekhaven naar Fraser Island.

Dat en veel meer in het volgende verhaal!;)

Xxx Jepsi en Rock’nRonny!